Introductio ad Yogam
Yoga est transliteratio vocabuli "yoga", quod significat "iugum", referens ad usum iugi instrumentorum rusticorum ad duas boves coniungendas ad terram arandam, et ad servos et equos agendos. Cum duae boves iugo coniunguntur ad terram arandam, una moveri debent et harmonia et unitate esse, alioquin laborare non poterunt. Significat "nexum, combinationem, harmoniam", et postea extenditur ad "methodum connectendi et amplificandi spiritualitatem", id est, ad attentionem hominum dirigendam et eam dirigendam, utendum et exsequendam.
Millia annorum abhinc in India, monachi, summum concordiae inter hominem et naturam persequentes, saepe in silvis primordialibus seclusi meditabantur. Post longum vitae simplicis tempus, monachi multas leges naturae ex observatione organismorum intellexerunt, deinde leges supervivendi organismorum hominibus applicuerunt, paulatim mutationes subtiles in corpore sentientes. Quam ob rem, homines cum corporibus suis communicare didicerunt, et sic corpora sua explorare, et valetudinem suam conservare et moderari coeperunt, necnon instinctum sanandi morbos et dolores. Post milia annorum investigationis et summarum, series systematum valetudinis et exercitationis theoretice completa, accurata et practica paulatim evoluta est, quod est yoga.
Imagines iugorum modernorum
Yoga, quae in multis orbis terrarum partibus annis proximis popularis et incensa facta est, non solum exercitatio corporis popularis vel in usu est. Yoga est methodus perantiqua ad energiam cognoscendam exercendam, quae philosophiam, scientiam et artem coniungit. Fundamentum yogae in antiqua philosophia Indica aedificatur. Per milia annorum, praecepta psychologica, physiologica et spiritualia pars magna culturae Indicae facta sunt. Veteres yogi credentes systema yogae evolverunt quia firmiter credebant se, corpore exercendo et respiratione regulando, mentem et affectiones regere et corpus sanum in perpetuum conservare posse.
Yogae propositum est harmoniam inter corpus, mentem et naturam assequi, ut potentia humana, sapientia et spiritualitas excolantur. Simpliciter dictum, yoga est motus physiologicus dynamicus et praxis spiritualis, et etiam philosophia vitae in vita quotidiana adhibita. Finis yogae exercitationis est bonam intelligentiam et moderationem propriae mentis consequi, et sensus physicos cognoscere et eos dominari.
Origines Yogae
Origo yogae ad antiquam civilizationem Indicam reduci potest. In India antiqua, ante annos quinque milia, "thesaurus mundi" appellabatur. Valde ad cogitationem mysticam inclinat, et pleraque eius a magistro ad discipulum per formulas orales traditur. Primi yogi omnes erant viri docti et periti qui naturam toto anno ad radices Himalayarum nivibus tectarum provocaverunt. Ut quis vitam longam et salubrem vivat, "morbo", "morti", "corpori", "animae", et relationi inter hominem et universum occurrere debet. Hae sunt quaestiones quas yogi per saecula investigaverunt.
Yoga orta est in radicibus Himalayanis in India septentrionali. Investigatores philosophiae contemporanei et periti yogae, investigationibus et fabulis freti, originem yogae finxerunt et descripserunt: In una parte Himalayarum, est Mons Sanctae Matris octo milia metrorum altus, ubi multi eremitae sunt qui meditationem et laborem exercent, et multi ex eis sancti facti sunt. Quam ob rem, quidam homines eos invidere et sequi coeperunt. Hi sancti secretas methodos exercitationis sectatoribus suis in forma formularum oralium tradiderunt, et hi primi yogi fuerunt. Cum antiqui yogae cultores Indici corpora et mentes in natura exercerent, casu invenerunt varia animalia et plantas cum modis sanandi, relaxandi, dormiendi vel vigilandi natas esse, et se naturaliter sine ulla curatione convalescere posse cum aegrotarent.
Animalia diligenter observaverunt ut viderent quomodo se ad vitam naturalem accommodarent, quomodo respirarent, ederent, excrearent, quiescerent, dormirent, morbosque efficaciter superarent. Animalium gestus, cum structura corporis humani variisque systematibus coniunctos, observaverunt, imitati sunt, et personaliter experti sunt, et seriem exercitationum corpori et menti prospicientem, id est, asanas, creaverunt. Simul, quomodo spiritus valetudinem afficiat, modos mentem regendi exploraverunt, et vias ad harmoniam inter corpus, mentem et naturam assequendam quaesiverunt, ita potentiam humanam, sapientiam et spiritualitatem evolventes. Haec est origo meditationis yogicae. Post plus quam quinque milia annorum exercitationis, modi sanationis a yoga docti generationibus hominum profuerunt.
Initio, yogi in speluncis et densis silvis Himalayensibus exercebant se, deinde ad templa et villas rusticas se dilataverunt. Cum yogi altius meditationis profundae gradum ingrediuntur, coniunctionem conscientiae individualis et conscientiae cosmicae assequentur, energiam dormientem intus excitant, et illuminationem et maximam voluptatem adipiscuntur, ita yogae magnam vitalitatem et attractionem tribuentes, et paulatim inter homines communes in India diffundentes.
Circa annum CCC a.C.n., magnus sapiens Indus Patanjali Yoga Sutras creavit, quibus yoga Indica vere formata est, et praxis yogae formaliter definita est ut systema octo membrorum. Patanjali sanctus est qui magnam significationem pro yoga habet. Yoga Sutras scripsit, quae omnes theorias et scientiam yogae dederunt. In hoc opere, yoga primum systema completum formavit. Patanjali ut conditor yogae Indicae veneratur.
Archaeologi fictilem bene conservatam in pelvi fluminis Indi invenerunt, in qua figura yogica meditans depingitur. Haec fictilia saltem quinque milia annorum nata est, quod demonstrat historiam yogae ad tempus etiam antiquius reduci posse.
Periodus Vedica Proto-Vedica
Tempus Primitivum
Ab anno V ad MCC a.C.n., Indi cultores artem yogae ab animalibus in silva primordiali didicerunt. In valle Wutong, haec ars plerumque clam tradita est. Post mille annos evolutionis, pauca documenta scripta exstant, et in forma meditationis, contemplationis et ascetismi apparuit. Yoga eo tempore Yoga Tantricum appellabatur. In tempore sine documentis scriptis, yoga paulatim a cogitatione philosophica primitiva in methodum exercitationis evoluta est, inter quas meditatio, contemplatio et ascetismus centrum exercitationis yogae erant. Tempore Civilizationis Indici, coetus populorum indigenarum in subcontinente Indico per terram vagabatur. Omnia eis infinitam inspirationem praebebant. Caerimonias complexas et sollemnes tenebant et deos colebant ut de veritate vitae inquirerent. Cultus potentiae sexualis, facultatum specialium et diuturnitatis sunt notae Yogae Tantricae. Yoga sensu tradito est exercitatio pro anima interiore. Progressus yogae semper cum evolutione historica religionum Indicarum comitatus est. Significatio yogae continenter evoluta et locupletata est cum evolutione historiae.
Aetas Vedica
Primum conceptum yogae apparuit saeculo XV a.C.n. usque ad VIII a.C.n. Invasio Aryanorum nomadum declinationem civilizationis indigenae Indiae exacerbavit et culturam Brahmanam attulit. Conceptus yogae primum propositus est in classico religioso "Vedae", qui yogam definiebant ut "coertionem" vel "disciplinam" sed sine positionibus corporis. In ultimo classico, yoga adhibita est ut methodus sui moderandi, et etiam nonnulla continens respirationis continebat. Eo tempore, a sacerdotibus qui in Deum credebant ad meliorem cantum creatum est. Finis exercitationis yogae Vedicae coepit transire a praecipue fundata in exercitatione corporali ad sui liberationem consequendam ad culmen philosophicum religiosum ad unitatem Brahman et Atman perficiendam.
Praeclassica
Yoga fit via exercitationis spiritualis
Saeculo sexto a.C.n., duo viri magni in India nati sunt. Alter est Buddha notissimus, alter Mahavira, conditor sectae Jainisticae traditionalis in India. Doctrina Buddhae sic compendiari potest: "Quattuor Nobiles Veritates: dolor, origo, cessatio et via". Utrumque systema doctrinae Buddhae toti mundo late nota est. Unum "Vipassana" appellatur, alterum "Samapatti", quod celebrem "Anapanasati" includit. Praeterea, Buddha structuram fundamentalem praxis spiritualis constituit, quae "Octuplicata Via" appellatur, in qua "recta vita" et "rectus conatus" praeceptis et diligentiae in Raja Yoga plus minusve similia sunt.
Statua Mahavirae, conditoris Jainismi in India
Buddhismus late popularis erat temporibus antiquis, et modi Buddhisticae exercitationis, meditatione innixi, per maximam Asiam diffusi sunt. Meditatio Buddhistica non ad quosdam monachos et ascetas (Sadhus) limitata erat, sed etiam a multis laicis exercebatur. Propter latam diffusionem Buddhismi, meditatio in India continentali popularis facta est. Postea, ab fine saeculi X ad initium saeculi XIII, Musulmani Turcici ex Asia Media Indiam invaserunt et ibi sedem fixerunt. Grave ictum Buddhismo intulerunt et Indos ad Islam convertendum per vim et vias oeconomicas coegerunt. Initio saeculi XIII, Buddhismus in India exstinctus erat. Attamen, in Sinis, Iaponia, Corea Meridionali et terris Asiae Meridionalis et Orientalis, traditio meditationis Buddhisticae conservata et evoluta est.
Saeculo VI a.C.n., Buddha Vipassanam (medium) introduxit, quae in India saeculo XIII evanuit. Musulmani invaserunt et Islam coëgerunt. Ab octavo ad quintum saeculo a.C.n., in Upanishadibus classicis religiosis, nulla asana invenitur, quae ad methodum generalem exercitationis refertur quae dolorem omnino tollere potest. Duae scholae yoga populares sunt, scilicet: karma yoga et jnana yoga. Karma yoga ritus religiosos ponit, dum jnana yoga in studio et intellectu scripturarum religiosarum intendit. Utraque methodus exercitationis homines tandem ad statum liberationis pervenire potest.
Aetas classica
Saeculo V a.C.n. - II p.C.n.: Magni momenti classici yogae apparent.
A generali Vedarum narratione anno 1500 a.C.n., ad claram yogae memoriam in Upanishadibus, ad apparitionem Bhagavad Gitae, unificatio praxis yogae et philosophiae Vedantae completa est, quae praecipue de variis modis communicationis cum divino disseruit, et eius contenta Raja Yogam, Bhakti Yogam, Karma Yogam, et Jnana Yogam comprehendebant. Yoga, praxim spiritualem popularem, orthodoxam factam est, a praxi ad coexistentiam morum, fidei, et scientiae extollendo.
Circa annum 300 a.C.n., sapiens Indus Patanjali Yoga Sutras creavit, quibus yoga Indica vere formata est, et praxis yogae formaliter ut systema octo membrorum definita est. Patanjali ut conditor yogae veneratur. Yoga Sutrae de aequilibrio corporis, mentis et spiritus per purificationem spiritualem assequendo loquuntur, et yogam definiunt ut modum exercitationis qui mentis inconstantiam reprimit. Hoc est: culmen cogitationis Samkhya et theoriae exercitationis scholae Yogae, stricte methodo octo membrorum adhaerere ad liberationem consequendam et ad verum se revertendum. Methodus octo membrorum est: "Octo gradus ad yogam exercendam; disciplina sui, diligentia, meditatio, respiratio, imperium sensuum, perseverantia, meditatio et samadhi." Centrum est Raja Yogae et via ad illuminationem consequendam.
Post-Classicum
Saeculum II p.C.n. - saeculum XIX p.C.n.: Yoga moderna floruit
Tantra, religio esoterica quae profundam vim in yoga hodierna habet, credit summam libertatem solum per strictam ascesim et meditationem obtineri posse, et libertatem denique per cultum deae obtineri. Credunt omnia relativitatem et dualitatem habere (bonum et malum, calidum et frigidum, yin et yang), et solam viam ad dolorem removendum esse omnem relativitatem et dualitatem in corpore coniungere et integrare. Patanjali - quamquam necessitatem exercitationis corporis et purificationis exaggeravit, etiam credebat corpus humanum impurum esse. Yogi vere illuminatus conabitur se ex turba removere ne polluatur. Attamen schola Yogae (Tantrae) corpus humanum valde aestimat, credit Dominum Shivam in corpore humano exstare, et credit originem omnium rerum in natura esse vim sexualem, quae sub spina sita est. Mundus non est illusio, sed probatio divinitatis. Homines propius ad divinitatem accedere possunt per experientiam mundi. Malunt energiam masculinam et femininam modo symbolico coniungere. Difficilibus positionibus yogae utuntur ad vim femininam in corpore excitandam, eam ex corpore extrahendam, deinde cum vi masculina in vertice capitis sita coniungenda. Mulieres plus quam quemvis yogi reverentur.
Post Yoga Sutras, yoga postclassica est. Praecipue Yoga Upanishads, Tantram et Hatha Yogam comprehendit. Sunt XXI Yoga Upanishads. In his Upanishads, pura cognitio, ratio, et etiam meditatio non sunt solae viae ad liberationem consequendam. Omnes ad statum unitatis Brahman et Atman per transformationem physiologicam et experientiam spiritualem, ab technicis asceticis effectam, perveniendum sunt. Ergo, diaeta, abstinentia, asanae, septem chakrae, etc., cum mantris, manuum et corporis exercitatione coniunctae...
Aetas moderna
Yoga eo usque progressa est ut late per orbem terrarum methodus exercitationis corporis et mentis diffusa fiat. Ab India in Europam, Americam, Asiam Pacificam, Africam, et cetera, diffusa est, et propter effectus suos manifestos in levamen animi tensionis et curam sanitatis physiologicae magni aestimatur. Simul, variae methodi yogae continuo evolutae sunt, ut yoga calida, hatha yoga, yoga calida, yoga salutis, et cetera, necnon nonnullae scientiae administrationis yogae. Aetate moderna, etiam nonnullae figurae yogae late influentes exstant, ut Iyengar, Swami Ramdev, Zhang Huilan, et cetera. Negari non potest hanc diuturnam yogam maiorem attentionem ab hominibus ex omnibus vitae generibus attracturam esse.
Si quas quaestiones habes aut plura scire vis,quaeso nobiscum contactum fac.
Tempus publicationis: XXV Decembris MMXXIV
